Ga naar de inhoud

Openbare ruimte nog niet altijd toegankelijk voor wandelaars met een beperking 

Wandelen in de openbare ruimte gaat voor mensen met een beperking nog niet zonder belemmeringen. Zij komen nog verschillende obstakels tegen. Gemeenten worstelen met de opgave om de openbare ruimte toegankelijker te maken. Dit blijkt uit onderzoek van het Mulier Instituut onder mensen met een beperking en gemeenteambtenaren. 

Wandelaars met een beperking beoordelen de toegankelijkheid van de openbare ruimte gemiddeld met een score van 3,1 (op schaal van 1-5). Onder wandelen valt in dit onderzoek ook bijvoorbeeld rijden met een rolstoel. 

Zelfstandig wandelen is belangrijk, maar niet altijd mogelijk 

De meeste wandelaars vinden het belangrijk om zelfstandig te kunnen wandelen. Maar dit lukt ze niet altijd, ook niet met hulpmiddelen. 27 procent kan meestal zelfstandig wandelen. Dit heeft onder andere te maken met belemmeringen in de openbare ruimte. 

Geblokkeerde stoepen en te weinig voorzieningen 

De grootste obstakels voor wandelaars met een beperking zijn:  

  • verkeerd geparkeerde voertuigen;  
  • horecaterrassen;  
  • smalle of slechte stoepen;  
  • te weinig bankjes en toegankelijke toiletten langs wandelroutes.  

Concreet beleid is nodig, samenwerking ontbreekt vaak nog 

48 procent van de gemeenten heeft concrete beleidsdoelen over de toegankelijkheid van de openbare ruimte. Gemeenten nemen maatregelen zoals zorgen voor obstakelvrije routes, bankjes en toegankelijke sportplekken. De gemeente toegankelijk maken voor mensen met een beperking vraagt actie vanuit het sociaal én het ruimtelijk domein. Die samenwerking ontbreekt vaak nog. 

Betrek mensen met een beperking bij besluiten

 Verder raden we gemeenten aan inwoners met een beperking bij ruimtelijke ontwikkelingen te betrekken. Zo voorkom je dat bijvoorbeeld een nieuw ontworpen plein of park in de praktijk toch niet toegankelijk blijkt. 

Maak toegankelijkheid verplicht 

We raden de landelijke overheid aan een toegankelijke openbare ruimte vast te leggen in landelijke wetten. Dit geeft gemeenten een stok achter de deur en duidelijkheid: aan de slag gaan met toegankelijkheid is dan niet langer vrijblijvend, maar vanzelfsprekend. 

Onderzoek onder wandelaars met een beperking en ambtenaren 

Voor dit onderzoek hebben 51 wandelaars met een beperking een vragenlijst ingevuld. Zeven van hen namen ook deel aan een focusgroep. Daarnaast vulden 125 ambtenaren van gemeenten een andere vragenlijst in. Ambtenaren van vijf gemeenten namen ook deel aan een focusgroep. 

Nog veel meer over toegankelijkheid

Toegankelijkheid is veel meer dan alleen fysiek ergens kunnen komen en meedoen. Het gaat bijvoorbeeld ook over informatietoegankelijkheid en sociale toegankelijkheid. Het Mulier Instituut volgt tot en met 2030 ontwikkelingen in het kader van de Missie Sporten voor mensen met een handicap vanzelfsprekend in 2030. Lees er hier meer over.

Graphic Week van de Toegankelijkheid

Meer nieuws over dit thema

Voortgang Sportakkoord II: inclusie en bewegende jeugd nog niet de norm, maar de basis ligt er 

Het merendeel van de gemeenten realiseert de randvoorwaarden die nodig zijn voor de ambities van Sportakkoord II. De partners pakken hun rol op om te komen tot meer inclusie en sociaal diverse sportomgevingen. Dat blijkt uit het voortgangsrapport van het Mulier Instituut.

Mensen met een beperking ervaren vaak belemmeringen bij sportieve activiteiten

Veel mensen met een motorische of verstandelijke beperking ervaren belemmeringen bij sportieve activiteiten. Van vermoeidheid en te hoge kosten tot te weinig mensen om samen sportieve activiteiten mee te doen.

Oratie Remco Hoekman: om sociale ongelijkheid in sport te dempen, moet overheid meer maatwerk leveren

Overheidsbeleid om meer mensen aan het sporten te krijgen, werkt helaas niet voor iedereen. Dat komt onder meer omdat 75 procent van de gemeentelijke gelden naar accommodaties gaat, zonder daarmee echt te sturen op sportstimulering.