Blog – Anything is possible: sporters met een beperking als inspiratie voor iedereen

Naast meervoudig wereldkampioenen Jan Frodeno en Daniela Ryf heeft de triathlonwereld er een nieuwe held bij: Chris Nikic. Hij finishte afgelopen november in Florida de Ironman. Daarmee is de pas 21-jarige Chris de eerste persoon met het syndroom van Down die een hele triathlon heeft volbracht. Triatleten trainen maanden, zo niet jaren, om deze wedstrijd (3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,195 km hardlopen) te finishen. Anything is possible luidt het motto van de Ironman-organisatie. Ironman Chris is daar een geweldig voorbeeld van.

‘Inclusiviteit voor iedereen en met iedereen’, die boodschap plaatste Chris na de wedstrijd op zijn Instagram-pagina. In tegenstelling tot in de beginjaren van de sport wordt triathlon inmiddels steeds inclusiever. Door de invoering van de kortere afstanden is de sport laagdrempeliger geworden en het deelnemersveld diverser. Precies zoals het hoort. De sport wint aan populariteit, ook onder mensen met een beperking. De huidige wereldkampioen paratriathlon is nota bene onze eigen Jetze Plat, die in 2017 zelfs de Ironman in Hawaii volbracht.

Als triatleet op weg naar mijn eigen Ironman-debuut raak ik geïnspireerd door sporters als Frodeno en Ryf, maar misschien nog wel meer door atleten als Chris en Jetze. En met mij vele anderen, zo blijkt uit de overweldigende internationale media-aandacht voor Chris in de afgelopen maanden. Als onderzoeker vind ik dit extra interessant, want dit is een aspect van inclusie dat verder gaat dan alleen vinden dat mensen met een beperking mee mogen doen in de sport. Juist wanneer sporters met een beperking meedoen op hetzelfde niveau als sporters zonder beperking, kunnen zij een inspiratiebron zijn. Gelukkig vindt de meerderheid van onze bevolking (84%) het belangrijk dat mensen met en zonder handicap elkaar (kunnen) ontmoeten in de sport. Dit blijkt uit een burgerpeiling via het Nationaal Sportonderzoek in 2020. Om dit te realiseren moeten sportverenigingen wel bereid zijn mensen met wat voor beperking dan ook deel te laten nemen in de vereniging.

Uit een peiling van het Mulier Instituut onder Nederlandse sportverenigingen blijkt dat 68 procent van de sportverenigingen al één of meer leden met een beperking heeft. Dit is een stijging ten opzichte van 2018. Ook blijkt er onder sportverenigingen een grote bereidheid te zijn om (meer) mensen met een beperking deel te laten nemen in de vereniging (74%). De welwillendheid van verenigingen is ook terug te zien in een recent onderzoek van Special Olympics Nederland. Hieruit blijkt dat naast de Nederlandse Triathlon Bond en sporters zelf, ook verenigingen positief staan tegenover het idee om een triathlon te organiseren voor sporters met een verstandelijke beperking. Hartstikke mooi. Ik hoop dat deze bereidheid de komende jaren groeit, onder alle sportverenigingen. Laat het motto Anything is possible niet alleen sporters inspireren, maar ook sportverenigingen en wedstrijdorganisaties.

Door: Agnes van Suijlekom (fanatiek triatleet en als junior onderzoeker bij het Mulier Instituut betrokken bij onderzoek op het gebied van topsport, pedagogisch sportklimaat en leren bewegen)